Skopiuj link
Jak należy udokumentować czynność wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich pod nabywcy z innego Państwa Członkowskiego UE.
Do października 2010 r. stanowisko aparatu skarbowego w tej sprawie było bardzo restrykcyjne. Fiskus uważał, że dla prawidłowego udokumentowania WDT, a przez to dla zastosowania stawki 0% należy posiadać pełen komplet dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (jeżeli transportu dokonywała firma spedycyjna) , bądź też dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy o VAT wraz z dokumentem wskazanym w art. 42 ust. 4 ww. ustawy (jeżeli towary były wywożone przez dostawcę lub odbierane przez nabywcę). Zgromadzenie kompletu takich dokumentów powodowało znaczne trudności, szczególnie wówczas, gdy np. firma spedycyjna zgubiła list przewozowy, bądź pracownik, który zawoził towar transportem dostawcy zapomniał poprosić o podpisanie dokumentu odbioru w miejscu do którego towary te dowiózł.
Należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) kopia faktury,
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 4 ww. ustawy 4. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3) określenie towarów i ich ilości;
4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
W dniu 11 października 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchwałą o sygn. akt I FSP 1/10 rozstrzygnął, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
NSA rozstrzygnął więc, że podatnicy dokonujący dostaw wewnątrzwspólnotowych nie muszą posiadać wszystkich dokumentów wskazanych w art. 42 ust 3 i ust. 4, lecz mogą brakujące dokumenty wskazane w tych przepisach uzupełnić dokumentami, o których mowa a art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, tj.:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powyższe dokumenty mogą być również uzupełnione o dowody, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w świetle którego jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw wewnątrzwspólnotowych chcąc zastosować stawkę 0% powinni posiadać wystawioną na rzecz podatnika z innego kraju UE fakturę wraz z innymi dokumentami wskazanymi przez ustawodawcę w szczególności w art. 42 ust. 3 ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT.
Dokumentami tymi mogą być np. listy przewozowe spedytorów, oryginały, skany, kserokopie, otrzymanych potwierdzeń wystawionych przez podatników z innych państw UE, że towar do nich dotarł. Dokumenty te mogą być przekazane podatnikowi również drogą mailową. Mogą to być również umowy, zamówienia, czy korespondencja z nabywcą, dokumenty zapłaty za odebrany towar (dowód wpłaty kp, bądź wyciąg bankowy), czy też dokumenty ubezpieczeniowe dotyczące transportu towaru.
Podatnik nie musi posiadać wszystkich ww. dokumentów, jednakże im więcej ich posiada tym łatwiej udowodni, że towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone do kontrahenta poza terytorium Polski. Dlatego też należy takie dokumenty przechowywać do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego, czyli co najmniej 6 lat.
Zobacz szkolenie: