Skopiuj link
Problem ten zostaje unormowany w związku z wejściem w życie od dnia 1 lipca 2011 r. nowego rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W myśl art. 38 ust. 1 ww. rozporządzenia „środek transportu” dla celów świadczenia usług obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. W myśl ust. 2 tego przepisu środki transportu obejmują w szczególności następujące pojazdy:
a) pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
b) przyczepy i naczepy;
c) wagony kolejowe;
d) statki;
e) statki powietrzne;
f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Natomiast środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery (art. 38 ust. 3 ww. rozporządzenia).
Należy również dodać, że ustawodawca unijny w art. 39 rozporządzenia wyjaśnia jak należy interpretować pojęcie wynajmu krótkoterminowego w sytuacji przekroczenia przewidzianego w umowie czasu wynajmu krótkoterminowego spowodowanego siłą wyższą, czy też jak należy określać miejsce świadczenia wynajmu, gdy wynajem tego samego środka transportu jest objęty następującymi po sobie umowami zawartymi między tymi samymi stronami.