Skopiuj link
Nie. Nie można w takiej sytuacji wystawić wyłącznie jednej faktury.
Zgodnie bowiem z treścią § 24 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
Natomiast zgodnie z przepisem § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3) numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4) dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6) miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8) wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9) stawki podatku;
10) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
Z powyższych przepisów wynika, że faktura wewnętrzna powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, czy też sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Gdyby przyjąć, że można wystawić jedną fakturę wewnętrzną (przy WNT i imporcie usług) zawierającą dane nabywcy i dane wszystkich dostawców sprzedających te usługi i towary w danym okresie rozliczeniowym, to w oczywisty sposób nie można by było ustalić, które z towarów, jak i które z usług zostały sprzedane przez tego lub innego zagranicznego podatnika. Skoro jak wynika z § 24 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia przy wystawianiu faktur wewnętrznych § 5 ww. rozporządzenia musi być stosowany odpowiednio, to faktury wewnętrzne winny zawierać te same dane co faktury krajowe. Nie ma natomiast wątpliwości, że krajowe faktury wystawiane dla jednego nabywcy nie zawierają danych więcej niż jednego sprzedawcy. Oznacza to, że faktura wewnętrzna może dokumentować wszystkie czynności z danego okresu rozliczeniowego (w tym WNT i import usług), lecz sprzedawcą tych towarów i usług na rzecz polskiego podatnika wyszczególnionym na tej fakturze może być wyłącznie jeden podmiot zagraniczny. Tak więc błędem jest ujmowanie na jednej fakturze wewnętrznej zakupów dokonanych od różnych podmiotów zagranicznych, co wynika z powyższych przepisów.