W ustawie o podatku od towarów i usług zawarty jest przepis art. 31a, wskazujący w jaki kurs należy zastosować, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej. Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2–4.

Wielokrotnie zdarza się, że w toku prowadzenia działalności podatnicy zobowiązani są wystawiać faktury wewnętrzne. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

W interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2011 r. Nr ILPP2/443-665/11-2/MN wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu udzielono odpowiedzi dotyczącej zwolnienia od podatku świadczonych usług polegających na udzielaniu pożyczek pod zastaw. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek pod zastaw. Jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadząc lombard przyjmuje pod zastaw towar używany od osób fizycznych. Stosuje umowę pożyczki z przechowaniem zastawu. Gdy klient zwróci pożyczkę, podatnik oddaje mu zastawiony towar pobierając za usługę określoną opłatę.

Jeżeli nabywana od zagranicznego podatnika usługa jest opodatkowana na terytorium kraju, od takiej usługi podatnik – usługobiorca jest zobowiązany rozliczyć podatek należny. Usługa ta stanowiąc u polskiego podatnika import usługi powinna być wykazana w ewidencji i deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług. Podatek należny od importu usług może stać się równocześnie podatkiem naliczonym w zakresie w jakim nabywana usługa – w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – służyć będzie podatnikowi czynnościom opodatkowanym. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Powyższy przepis wskazuje, że negatywną przesłanką dla samoopodatkowania się przez nabywcę i niewykazywania podatku należnego przez dostawcę przy transakcjach sprzedaży tzw. „odpadów przetwarzalnych” jest, to aby dostawa nie była objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Nie. Żeby można było mówić o imporcie usług konieczne jest spełnienie łącznie czterech warunków:

• podatnikiem z tytułu nabywanych usług jest usługobiorca (zob. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT);
• usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 (zob. art. 17 ust. 3 ustawy o VAT);
• usługi są świadczone przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (zob. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT);
• miejscem świadczenia usługi, zgodnie z art. 28b-28o ustawy o VAT, jest terytorium kraju (zob. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Miejsce świadczenia, a więc miejsce powstania obowiązku podatkowego usług tłumaczeń tekstów jest przede wszystkim uzależnione od prawno-podatkowego statusu nabywcy.

Od 1 lipca 2011 r. weszły w życie zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), które wynikają głównie z ustawy z dnia 09.06.2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780). Jednakże część zmian w ustawie o VAT od 1 lipca 2011 r. została wprowadzona innymi aktami prawnymi, w tym ustawą z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 106, poz. 622).

Ustawodawca od 1 stycznia 2011 r. wprowadził do ustawy o podatku od towarów i usług nowy przepis – art. 28g – określający miejsce świadczenia przy świadczeniu usług szeroko związanych z kulturą, sztuką, sportem, nauką, edukacją, rozrywką oraz podobnymi usługami, takimi jak targi i wystawy, oraz usługami pomocniczymi do tych usług. Zgodnie z treścią ust. 1 ww. przepisu miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Natomiast zgodnie z ust. 2 art. 28g ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.