Od 1 lipca 2018 r. wprowadzono do ustawy o VAT nowy tryb zwrotu podatku. Wynika on z nowego art. 87 ust. 6a ustawy o VAT. Zgodnie z jego treścią: na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, na rachunek VAT podatnika w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 19 czerwca 2018 r. wydał postanowienie sygn. akt I FSK 126/18 w sprawie skierowania do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytania prejudycjalnego dotyczącego sposobu rozliczeń w podatku VAT eksportu towarów.

Zgodnie z art. 62b ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo bankowe rachunek VAT może być obciążony wyłącznie w celu przekazania środków na inny rachunek VAT posiadacza rachunku VAT prowadzony w tym samym banku przy użyciu komunikatu przelewu, w którym posiadacz w miejsce informacji, o których mowa w:

Od 1 stycznia 2018 r. w podatkach dochodowych zmienił się limit wartości środka trwałego i wartości niematerialnej i prawnej umożliwiający jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie tych środków lub wartości do kosztów uzyskania przychodów. Został on podwyższony z 3.500 zł do 10.000 zł. Jeżeli wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej nie przekracza 10.000 zł, a przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok podatnicy nie są zobowiązani takiego zakupu ująć w ewidencji środków trwałych. Ujmują takie składniki w ewidencji wyposażenia lub w ewidencji pozabilansowej (jeżeli prowadzą księgi rachunkowe i tak wynika z polityki rachunkowości podatnika).

Ministerstwo Finansów udzieliło odpowiedzi na pytania Federacji Przedsiębiorców Polskich dotyczące działania od 1 lipca 2018 r. mechanizmu podzielonej płatności w przypadku regresu ubezpieczeniowego. Federacja zwróciła się do Ministerstwa Finansów o wyjaśnienie, czy działalność polegająca na ubezpieczaniu krótkoterminowych należności i wypłacie odszkodowań swoim ubezpieczającym, którzy nie otrzymali w terminie płatności za dostarczone towary lub usługi, będzie podlegać pod przepisy o podzielonej płatności. Taki model rozliczeń zwany jest regresem ubezpieczeniowym i zgodnie z przepisami prawa traktuje się go odmiennie niż cesję wierzytelności. Wyjaśnienie tej kwestii było istotne dla branży ubezpieczeniowej.

Od 1 lipca 2018 r. do ustawy o VAT wprowadzony jest mechanizm podzielonej płatności (mpp). W związku z wdrożeniem tego mechanizmu nastąpiły przede wszystkim zmiany w ustawie o VAT oraz ustawie Prawo bankowe. Zmiany te wprowadziła ustawa z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018, poz. 62). Kilka dni temu weszła w życie ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 1075), która wprowadziła zmiany do ww. ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. Zmiana dotyczy głównie możliwości realizacji polecenia zapłaty pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem w ramach mechanizmu podzielonej płatności. Wynika z art. 10 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw, która znowelizowała art. 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Od 1 lipca 2018 r. wchodzi w życie art. 193a ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązujący podatników do przekazywania struktur JPK na żądanie organów podatkowych. Zgodnie z treścią ust. 1 ww. przepisu w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w § 2, wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Natomiast ust. 3 wskazuje, że minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg podatkowych, części tych ksiąg oraz dowodów księgowych w postaci elektronicznej oraz wymagania techniczne dla informatycznych nośników danych, na których księgi, części tych ksiąg oraz dowody księgowe mogą być zapisane i przekazywane, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w księgach oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.