12.01.2018 r.
9 min

Miejsce świadczenia usługi montażu linii technologicznej

Ekspert KIP

Skopiuj link
12.01.2018r.
9 min

Z pytaniem do organu podatkowego wystąpiła Spółka, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Spółka nie jest zarejestrowana do celów podatku VAT w innych krajach UE. W ostatnich miesiącach Spółka jako podwykonawca wykonała usługi montażu maszyn należących do linii lakierniczej w zakładzie produkcyjnym położonym w Hiszpanii. Zleceniodawcą Spółki była spółka prawa polskiego zarejestrowana w Polsce do celów podatku VAT, która z kolei działała na rzecz kontrahenta zagranicznego będącego generalnym wykonawcą. Wg wiedzy Spółki Zleceniodawca nie posiada w Hiszpanii stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i nie jest tam zarejestrowany do celów podatku VAT. W ramach zlecenia Spółka dokonała ustawienia, montażu i podłączenia poszczególnych maszyn wchodzących w skład linii lakierniczej. Maszyny zostały posadowione na przygotowanym wcześniej fundamencie i do niego przymocowane za pomocą kotw i śrub – połączenie to nie ma charakteru trwałego a maszyny mogą zostać w każdej chwili zdemontowane bez naruszania konstrukcji samego fundamentu lub też konstrukcji budynku. Maszyny są ponadto połączone z instalacją budynku poprzez przyłącza (głównie przyłącze elektryczne i wodne). Przygotowanie fundamentu dla celów posadowienia maszyn nie było przedmiotem zlecenia Spółki. Spółka nie wykonywała również żadnych prac dotyczących instalacji budynku będących częścią samego budynku. Z tytułu wykonania opisanych powyżej usług Spółka wystawiła faktury na rzecz Zleceniodawcy traktując te usługi jako świadczone na terytorium Polski i stosując stawkę podatku 23%..

Spółka zadała pytanie, czy wykonane usługi należy klasyfikować jako usługi objęte regulacjami art. 28b czy też art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług? Czy Spółka postąpiła prawidłowo traktując wykonane usługi na rzecz Zleceniodawcy jako usługi z miejscem świadczenia w Polsce?

Zdaniem Spółki wykonywane usługi należy klasyfikować jako usługi objęte regulacją art. 28b ustawy o VAT i w związku z tym Spółka prawidłowo ustaliła miejsce świadczenia usług jako terytorium Polski i zastosowała podstawową stawkę podatku 23%.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Organ podatkowy wskazał, że w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Stosownie do art. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 284 z 26.11.2013 str. 1) – (…) art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 282/2011, wprowadzone niniejszym rozporządzeniem, stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

  1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
  2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
  3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
  4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

  1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
  2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. m rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 obejmuje w szczególności instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 lit. f rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 nie ma zastosowania do instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości.

Należy stwierdzić, że świadczone usługi montażu maszyn należących do linii lakierniczej, które mogą zostać w sposób łatwy zdemontowane bez uszkodzenia lub trwałego zniszczenia poszczególnych elementów, nie mają charakteru usług związanych z nieruchomościami. Tym samym miejsce ich świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ustawy, zgodnie z którym jest to miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust.1, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy). Oznacza to, że usługi świadczone przez Spółkę w zakładzie produkcyjnym położonym w Hiszpanii, ale których Zleceniodawcą była spółka prawa polskiego zarejestrowana w Polsce do celów podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu tym podatkiem na terytorium kraju.

Zasadne jest zatem stanowisko Spółki o zastosowaniu ogólnych reguł opodatkowania oraz traktowaniu tych usług jako świadczonych na terytorium Polski oraz wystawienie faktur na rzecz Zleceniodawcy ze stawką podatku 23%.

oprac.: Wojciech Zajączkowski