Skopiuj link
NSA wskazał, że kluczowe znaczenie ma interpretacja zwrotu „składniki majątku związane z działalnością gospodarczą”. Najem ze swej istoty jest działalnością ciągłą, zarobkową i cechującą się zorganizowaniem, a więc wypełnia cechy działalności gospodarczej, ale – w myśli przepisów podatkowych – najem może być traktowany jako działalność gospodarcza tylko wtedy, gdy dotyczy składników związanych z działalnością gospodarczą. A działalność gospodarcza wymaga wyodrębnienia przedsiębiorstwa jako zorganizowanego zespołu składników majątkowych, czemu towarzyszyć musi zidentyfikowanie i wydzielenie z majątku podatnika będącego osobą fizyczną składników majątkowych, które będą służyć prowadzeniu działalności gospodarczej. Za tym idzie ewidencja środków trwałych i prowadzenie ksiąg podatkowych.
Z uchwały NSA można wysunąć korzystne wnioski dla osób fizycznych wynajmujących swoje nieruchomości. Jeśli podatnik:
– nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności,
– nie buduje struktury organizacyjnej pozwalającej mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku,
– nie wypracowuje strategii tej działalności (planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, podejmowania działań marketingowych, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb),
a tylko lokuje nadwyżki posiadanych środków (uzyskiwanych z różnych źródeł przychodu) w zakup nieruchomości (w tym także lokali), które następnie wynajmuje, to nie można uznać, że składniki majątkowe związane są z działalnością gospodarczą.
Nie decyduje ilość posiadanych nieruchomości tylko spełnienie powyższych cech w przypadku realizowanej transakcji najmu. Jest to pomocne wytłumaczenie, które stanowi mocny argument w ewentualnym sporze z organem podatkowym.
dr Małgorzata Rzeszutek
doradca podatkowy