Skopiuj link
Spółka skierowała do organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w następującej sprawie. Spółka zawierać będzie z kontrahentami porozumienia na podstawie których własność towaru przechodzi na zagranicznych kontrahentów jeszcze przed odbiorem towaru z magazynu spółki. Ww. porozumienia będą zawierane ze względu na fakt, iż kontrahent, z nieznanych spółce powodów, nie jest w stanie stwierdzić kiedy dokona odbioru towaru na uzgodnionych warunkach, a przede wszystkim kiedy będzie mógł zlecić jego odbiór przewoźnikowi w celu jego wywozu poza terytorium kraju. Jednocześnie, na moment zawarcia porozumienia, spółka będzie w stanie postawić do dyspozycji zamówiony towar. W konsekwencji, na podstawie ww. porozumienia, towar gotowy do odbioru i wywiezienia poza terytorium kraju, przejdzie na własność kontrahenta, mimo iż fizycznie pozostanie on nadal (czasowo) w magazynie spółki.
Ponieważ sprzedany towar będzie przeznaczony na eksport zdaniem spółki w momencie dokonania dostawy spółka będzie maiła prawo zastosować do tej dostawy stawkę 0% VAT jednakże wykazanie tej transakcji zostanie przesunięte w myśl art. 41 ust. 7 ustawy o VAT na następny okres rozliczeniowy. Jeżeli przed złożeniem deklaracji za ten następny okres rozliczeniowy spółka będzie posiadać dokumenty potwierdzające eksport, to wykaże tę transakcję w ewidencji ze stawką 0%, jeżeli jednak przed złożeniem deklaracji za ten następny okres rozliczeniowy spółka nie będzie posiadać dowodów, że towar wyjechał poza granice UE wykaże tę transakcję jako krajową i będzie ją opodatkowywała stawką 23% za ten następny okres rozliczeniowy.
Spółka podała przykład:
W marcu Spółka wystawia dokonuje dostawy towarów i wystawia fakturę dokumentującą eksport towarów stosując stawkę 0%.
Jeśli Spółka nie będzie posiadać dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej do dnia 25 kwietnia Spółka nie wykaże opisanej transakcji w deklaracji VAT.
Jeśli Spółka nie będzie posiadać dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej do dnia 25 maja Spółka wykaże opisaną transakcję w deklaracji VAT jako dostawę krajową (stawka 23%).
Natomiast w sytuacji gdy Spółka pozyska dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej do dnia 25 maja Spółka wykaże eksport ze stawką 0% w deklaracji składanej za miesiąc kwiecień.
Organ interpretacyjny uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że zastosowanie preferencyjnej stawki w przypadku eksportu jest uzależnione od faktycznego dokonania dostawy do nabywcy (wywozu towarów) oraz posiadania dokumentów potwierdzających ten fakt. W sytuacji, gdy po określonym czasie magazynowania, nabywca dokona wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a wnioskodawca otrzyma dokumenty potwierdzające dokonanie eksportu towarów, uprawniające do zastosowania 0% stawki podatku, wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania stosownej korekty za okres rozliczeniowy, w którym dokumenty te otrzyma, stosownie do art. 41 ust. 9 ustawy VAT (w wyroku jest mowa o korekcie za okres dokonania dostawy, ale moim zdaniem to wyłącznie pomyłka Sądu – WZ).
Zdaniem organu podatkowego Spółka już w momencie dokonania sprzedaży, której nie będzie towarzyszyło przemieszczenie towarów poza terytorium Unii Europejskiej, powinna tę sprzedaż uznać za transakcję krajową i opodatkować ją stawką podatku właściwą dla dostawy krajowej.
Spółka nie zgadzając się z wykładnią zaprezentowaną w interpretacji złożyła skargę do sądu administracyjnego.
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalił skargę spółki potwierdzając tym samym stanowisko organu interpretacyjnego.
Spółka na wyrok WSA złożyła skargę kasacyjną do NSA i sprawę przegrała.
NSA w wyroku z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. akt I FSK 2062/17 wskazał, że przez eksport towarów, w ujęciu art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych, w konsekwencji czego podlega opodatkowaniu stawką 0%. O zaistnieniu eksportu nie decyduje zatem, jak utrzymuje spółka, wyłącznie przeznaczenie danego towaru (tu: do późniejszej wysyłki poza terytorium UE). Sprzedaż transgraniczna (eksport) korzysta bowiem z preferencyjnej stawki 0% z uwagi na to, że transakcja ta zostaje efektywnie opodatkowana w państwie nabywcy (importu).
Zdaniem Sądu opisana przez spółkę transakcja będzie nosiła znamiona dostawy krajowej, albowiem wprawdzie dojdzie do przeniesienia na kontrahenta zagranicznego prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, jednak nie zostanie spełniony warunek wywozu z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego. Słuszna więc była konstatacja organu, który stwierdził w zaskarżonej interpretacji, że w takiej sytuacji przytoczone przepisy nie dają podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0%, albowiem towary fizycznie nie opuściły terytorium kraju, a ich nabywca dopiero zamierza odebrać je z magazynów spółki i to w nieokreślonym terminie. Spółka w momencie dokonania sprzedaży, której nie będzie towarzyszyło przemieszczenie towarów poza terytorium Unii Europejskiej, powinna tę sprzedaż uznać za transakcję krajową i opodatkować ją stawką podatku właściwą dla dostawy krajowej.
NSA powołał się na inny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 640/10. Sąd ten wyraził także pogląd, że gdy dostawie towarów nie towarzyszy od razu jego wywóz za granicę w ramach WDT lub eksportu, to prawidłowo podatnik – nie dysponując stosownymi dokumentami wywozu – rozpoznaje u siebie dostawę krajową. W konsekwencji NSA postawił tezę, że w sytuacji gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę, w ramach eksportu, mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje (przechowuje) towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta – przysługuje mu prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania – na podstawie art. 41 ust. 4 i 5 w zw. z ust. 9 ustawy o podatku od towarów i – stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z Unii Europejskiej w ramach eksportu towarów.
Podobne stanowisko, co do konieczności rozpoznania w takiej sytuacji dostawy jako krajowej z ewentualnym prawem do późniejszej korekty, wyrażone zostało w uchwale składu 7 sędziów NSA z dnia 21 października 2013 r., sygn. akt I FPS 4/13.
NSA wskazał również na treść art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, z którego co do zasady wynika, że w sytuacji, gdy podatnik nie dysponuje przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej dowodem, że towary będące przedmiotem eksportu zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, może zastosować stawkę 0% dopiero za kolejny okres rozliczeniowy, ale też pod warunkiem uzyskania przedmiotowego dokumentu. W przeciwnym razie, ma obowiązek wykazać tę dostawę ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju (dostawa krajowa). Dopiero po otrzymaniu tego dokumentu (co ma miejsce w terminie późniejszym niż wskazany w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług), upoważniony jest do dokonania stosownej korekty w trybie art. 41 ust. 9 cyt. ustawy.
W konsekwencji NSA oddalił skargę kasacyjną Spółki.
oprac.: Wojciech Zajączkowski