02.01.2012 r.
5 min

W jakiej formie mają być przechowywane dokumenty sprzedaży

Ekspert KIP

Skopiuj link
02.01.2012r.
5 min

Z pytaniem do organu podatkowego zwróciła się Spółka, która prowadzi sklep internetowy sprzedający artykuły AGD i RTV, w tym pralki, lodówki, golarki, telewizory. Spółka dokonuje sprzedaży zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również na rzecz firm. Spółka miesięcznie wystawia kilka tysięcy faktur. Przechowywanie dokumentów sprzedażowych jest zatem, jak wskazuje Spółka, bardzo utrudnione (czas drukowania, ilość wydruków, miejsce do przechowywania), a ze względu na ilości drukowanego papieru nie służy ochronie środowiska oraz przyczynia się do wzrostu kosztów Spółki.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytanie: czy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz ochronę środowiska, może być zwolniona z obowiązku przechowywania dokumentów sprzedaży w formie papierowej?

Zdaniem Spółki, mając na uwadze ilość wystawianych faktur oraz ochronę środowiska, może być zwolniony z obowiązku przechowywania dokumentów sprzedażowych w formie papierowej na rzecz formy elektronicznej. Spółka stoi na stanowisku, że prawo podatkowe winno dostosowywać się do skomplikowanych czynności obrotu gospodarczego, uwzględniać skutki podejmowanych przez podmioty działań, nie zaś wyznaczać te działania. Powołując się na stanowisko Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy – sygn. akt. I SA/Bd 315/09 Spółka stwierdza, że „prawo nie może nakazać działań niemożliwych, zatem należy posłużyć się metodą obiektywnie możliwą do zastosowania.”

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2010 r. znak ITPP1/443-1163/09/AJ uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 499/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, w ramach rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) normodawca przewidział jedynie warunek przechowywania faktur „w oryginalnej postaci”, nie precyzując jednakże, w ślad za prawodawcą wspólnotowym, że ma to być postać w jakiej wysłano lub udostępniono fakturę, ani nie zastrzegł wprost przewidzianej tam formy papierowej lub elektronicznej.

Posiłkując się orzecznictwem sądów administracyjnych, w ww. wyroku zwrócono uwagę na brak normatywnych przeciwwskazań co do istnienia „mieszanego” systemu wysyłania i przechowywania faktur, polegającego na wysyłaniu faktury w formie papierowej oraz przechowywaniu jej kopii w formie elektronicznej, z gotowością wydrukowania jej na każde żądanie uprawnionego organu.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, wymogiem przechowywania kopii faktury, jest zachowanie jej oryginalnej postaci, a ten warunek spełnia także przechowywanie faktury w formie elektronicznej, tj. niemodyfikowanego pliku tekstowego, pozwalającego na każdorazowe odtworzenie formy papierowej na żądanie organu podatkowego, w jej oryginalnej postaci.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1574/10 oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

W ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, podzielając stanowisko i argumentację Sądu pierwszej instancji stwierdził, iż Dyrektywa 112 nie wprowadziła obowiązku przechowywania kopii faktur w takiej samej formie, w jakiej są przesyłane lub udostępniane, jak również – że z przepisu § 21 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług nie wynika, aby ograniczenie co do formy, w jakiej mają być przechowywane faktury, związane było ze sposobem ich przesłania do nabywcy czy też udostępnienia nabywcy. Podsumowując, Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się z twierdzeniem, iż przechowywana faktura ma być identyczna w zakresie formy, co faktura przesłana kontrahentowi. Faktura przechowywana przez wystawcę i otrzymana przez nabywcę ma jednakże posiadać oryginalną postać, a więc charakteryzować się autentycznością pochodzenia i integralnością treści, a także czytelnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1574/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 499/10 – stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe.