Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwróciła się Gmina, która dokonała sprzedaży nieruchomości niezabudowanej z jedną księgą wieczystą dla nieruchomości. Dla nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a obowiązujące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy wyznacza kierunek zagospodarowania ww. nieruchomości – strefa produkcji rolniczej. Dla części działki została wydana przez Wójta Gminy o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zabudowy usługowo-mieszkaniowej, obejmującej budynek usługowy z jednym lokalem mieszkaniowym i budynek gospodarczo-garażowy z niezbędną infrastrukturą techniczną oraz budowie zjazdu publicznego z drogi powiatowej na ww. działkę. Gmina przy nabyciu sprzedanej działki nie miała prawa do odliczenia podatku VAT.
Gmina zadała pytanie, czy przy ustaleniu ceny sprzedaży nieruchomości, należy cenę sprzedaży w całości powiększyć o 23% podatku VAT, w całości zwolnić z opodatkowania podatkiem VAT, czy naliczyć podatek VAT tylko w odniesieniu do ceny tej części nieruchomości, która nie podlega zwolnieniu z podatku VAT w związku z posiadaniem statusu terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w pozostałej części ceny zastosować zwolnienie od podatku.
Zdaniem Gminy, dostawa części działki, która zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu została przeznaczona pod zabudowę usługowo-mieszkaniową, obejmującą budynek usługowy z jednym lokalem mieszkaniowym i budynek gospodarczo-garażowy, z niezbędną infrastrukturą techniczną oraz budową zjazdu publicznego z drogi powiatowej na ww. działkę, będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT. Natomiast dostawa pozostałej części działki (brak miejscowego planu zagospodarowania terenu, brak decyzji o warunkach zabudowy), bez prawa do zabudowy, korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Gminy za prawidłowe. Organ wskazał, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
O charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.
W świetle przytoczonych przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”. Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.
Oznacza to, że część działki, dla której brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy, stanowi grunt niezabudowany, którego sprzedaż korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast pozostała część działki, dla której brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z przeznaczeniem pod zabudowę usługowo-mieszkaniową, stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem dostawa tej części działki będzie opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług.
oprac.: Wojciech Zajączkowski