Skopiuj link
Do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który prowadzi działalność w zakresie handlu. W 2010 r. Podatnik stwierdził, że jeden z pracowników dokonał kradzieży towarów handlowych. Aby ukryć fakt kradzieży, pracownik ten wystawił faktury w imieniu firmy na skradziony przez niego towar. Faktury zostały wystawione częściowo na firmy nie istniejące, częściowo na firmy istniejące, z którymi Podatnik współpracuje. Ponieważ brak było wpłat za wystawione faktury Podatnik rozpoczął wysyłanie ponagleń w sprawie zapłaty. W efekcie uzyskał informacje, że w rzeczywistości do sprzedaży nie doszło. Firmy nie otrzymały ani towaru ani faktur. Towar został przywłaszczony przez pracownika. Podatnik zgłosił sprawę do prokuratury, która prowadzi aktualnie postępowanie karne w tej sprawie w stosunku do pracownika. W konsekwencji Podatnik zadał następujące pytania:
- Czy w takiej sytuacji doszło do sprzedaży towaru?
- Czy Podatnik ma obowiązek dokonać zapłaty podatku VAT od towarów skradzionych?
Zdaniem Podatnika, skoro nie doszło do sprzedaży towarów, nie powstał obowiązek w podatku VAT. W związku z powyższym ma on prawo do skorygowania naliczonego i odprowadzonego podatku VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. Wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. Przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, co do zasady, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę VAT w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.
Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz analizę przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji nie wystąpiła sprzedaż w rozumieniu art. 2 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług, którą jest między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W konsekwencji, należy uznać, iż wystawione przez pracownika dokumenty nie są fakturami, gdyż jak wynika z przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, faktura w szczególności stwierdza dokonanie sprzedaży. Skoro bowiem sfałszowane przez pracownika „faktury” nie dokumentują sprzedaży dokonanej przez Podatnika, tym samym nie generują obrotu po stronie Podatnika, a co za tym idzie nie powinny być uwzględnione w rozliczeniu podatkowym z tytułu podatku od towarów i usług.
Reasumując, w przedstawionej sytuacji nie doszło do sprzedaży, a zatem Podatnik ma prawo skorygować odprowadzony wcześniej podatek VAT należny wynikający ze sfałszowanych dokumentów.
Zobacz szkolenie: