Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwróciła się Spółka, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży artykułów spożywczych, w szczególności mięsa i wędlin. Odbiorcami towarów są przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego. Spółka zawarła z jednym ze swoich odbiorców umowę o współpracy handlowej, w której jest określona jako dostawca, a druga strona – odbiorca. Na podstawie tej umowy Spółka zobowiązała się do obsługi punktów handlu detalicznego odbiorcy. W treści umowy strony uzgodniły też zakres współpracy marketingowej, której celem jest aktywne wspieranie przez odbiorcę sprzedaży asortymentu towarów dostarczanego przez spółkę. W ramach tej współpracy odbiorca zobowiązał się świadczenia następujących usług:
- przygotowywanie i bieżąca aktualizacja ekspozycji produktów zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i wygody konsumenta / klienta,
- usuwanie z ekspozycji towarów przeterminowanych (sortowanie),
- wprowadzenie odpowiedniej komunikacji cen, w szczególności następujących zasad:
- cena zawsze widoczna i czytelna dla każdego asortymentu,
- taka sama cena danego produktu na wszystkich miejscach sprzedaży,
- przy promocjach cenowych: stara cena skreślona, nowa cena eksponowana
- eksponowanie materiałów reklamowych w widocznym miejscu i utrzymywanie ich zawsze w czystym i dobrym stanie, •
- zapewnienie odpowiedniej rotacji zapasów na zasadach FIFO,
- udzielanie informacji, porad i nakłanianie potencjalnych klientów do zakupu,
- przekazywanie Dostawcy comiesięcznych raportów o poziomie sprzedaży asortymentu Dostawcy, w formie uzgodnionej pomiędzy stronami,
- realizowania innych, uzgodnionych przez strony działań promocyjnych.
Za wymienione powyżej usługi odbiorcy należy się wynagrodzenie w wysokości obliczonej jako procent wielkości miesięcznych obrotów netto ze Spółką, według skali określonej w załączniku do umowy (im wyższy miesięczny obrót, tym wyższe wynagrodzenie). Wynagrodzenie to jest wypłacane na podstawie faktury VAT wystawianej co miesiąc przez odbiorcę, tytułem usług marketingowych świadczonych zgodnie z zawartą umową o współpracy handlowej.
W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytanie:
Czy Spółka, jako wpłacająca na podstawie zawartej umowy wynagrodzenie w postaci prowizji, z tytułu osiągnięcia przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania czynności promocyjnych i reklamowych powinien wypłacać to wynagrodzenie na podstawie faktury VAT wystawionej przez odbiorcę. Zdaniem Spółki dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty na rzecz odbiorcy wynagrodzenia prowizyjnego należnego na podstawie zawartej umowy, z tytułu osiągnięcia przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania czynności promocyjnych i reklamowych powinna być faktura VAT wystawiona przez odbiorcę.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że w świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
W celu intensyfikacji sprzedaży towarów, podatnicy podejmują różnorodne działania, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne.
Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp. W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.
W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp.
Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której czynnikiem warunkującym wysokość wynagrodzenia wypłacanego kontrahentowi przez Spółkę jest – oprócz miesięcznego obrotu – także wykonanie innych czynności (usługi marketingowe). Zatem wynagrodzenie wypłacane kontrahentowi, o którym mowa powyżej jest odpłatnością za świadczenie usług zdefiniowanych w art. 8 ust. 1 ustawy. Wypłacenie przedmiotowej prowizji jest więc rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się kontrahenta w stosunku do Spółki. Zachowanie się kontrahenta stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz Spółki. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent otrzymuje bonus w postaci prowizji.
W świetle powyższego, zachowanie kontrahenta, należy uznać za świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. W związku z powyższym, na mocy art. 106 ust. 1, kontrahent, jako świadczący usługę w przypadku, gdy jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT, dokumentującej przedmiotową transakcję.
Tym samym stanowisko Spółki, iż faktura VAT powinna być dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty na rzecz kontrahenta wynagrodzenia prowizyjnego należnego na podstawie zawartej umowy, z tytułu osiągnięcia przez kontrahenta przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania przez Niego czynności promocyjnych i reklamowych, uznać należy za prawidłowe.