Przekazanie materiałów reklamowych a VAT

Z pytaniem do organu podatkowego zwróciła się Spółka, która kupuje pozostałe materiały reklamowe (nie będące drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) i przekazuje je na cele reklamowe, to jest wydaje nieodpłatnie do salonów kontrahentów.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy przekazanie nieodpłatne innych materiałów reklamowych (nie będących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Zdaniem Spółki przekazanie nieodpłatne innych materiałów reklamowych (nie będących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) podlega opodatkowaniu należnym podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Spółki za:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekraczają 10 zł,
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka kupuje pozostałe materiały reklamowe (nie będące drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) i przekazuje je na cele reklamowe, to jest wydaje nieodpłatnie do salonów, kontrahentów. W związku z nabyciem towarów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Spółka nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, w związku z czym nieznana jest wartość upominków przekazywanych jednej osobie. Prezenty przekazywane są o różnej wartości, do 10 zł, np.: ołówki, długopisy, kubki, notesy zawierające logo Spółki, jak również powyżej kwoty 10 zł z logo i bez logo.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zostało zdefiniowane pojęcie materiały reklamowe. Według definicji pochodzącej z innych źródeł (leksykon PWN), przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Bezsprzecznie za drukowane materiały uznać należy wszelkie druki na papierze, tj. materiały wykonane metodami poligraficznymi. Dlatego też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się wykładnią językową. Według Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 2005, pod redakcją Elżbiety Sobol, s. 162, termin „drukować” oznacza: 1. „odbijać, wyciskać, wytłaczać litery, teksty na papierze, także desenie, wzory na papierze lub tkaninach za pomocą specjalnych maszyn, pras drukarskich, maszyn drukarskich”; Drukowane słowo „wszelkie pisma, książki, broszury itp.”, 2. „oddawać do druku, wydawać”.

Zatem, wyłącznie materiały, które zawierałyby przede wszystkim informacje na temat działalności Spółki i jej produktów mogą odpowiadać pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Wobec braku definicji pojęcia reklamy w ustawie o podatku od towarów i usług również w tym miejscu należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak: stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś” (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że „celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki” (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Niewątpliwie towar z logo jest reklamą. Jednakże należy zauważyć że towary tylko z logo nie są drukowanymi materiałami reklamowym. Umieszczanie samego logo na towarze to za mało – to tylko oznakowanie, graficzny znak towarowy, symbol firmy – aby uznać go za drukowany materiał reklamowy.

Wobec powyższego, przekazywane zakupione materiały reklamowe będące przedmiotem przedstawionego stanu faktycznego, nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy.

Z treści art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 ustawy wynika, iż nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary: o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób lub których przekazania nie ujęto w ww. ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie w przypadku przekazywania kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom ww. towarów, nie ma zastosowania wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – Spółka nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych.

Zatem, Wnioskodawca może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania w przypadkach określonych w art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy, czyli w sytuacji nieodpłatnego przekazania ww. materiałów reklamowych, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

W tym zakresie stanowisko Spółki uznano za nieprawidłowe.

Natomiast, nieodpłatne wydanie ww. materiałów reklamowych, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekraczają 10 zł – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

W tym zakresie stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.