20.02.2012 r.
8 min

Sprzedaż odpadów produkcyjnych

Ekspert KIP

Skopiuj link
20.02.2012r.
8 min

Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który zajmuje się zakupem, przerobem, sprzedażą pianki i odpadów pianki poliuretanowej, tworzyw sztucznych, którego to odbiorcą są zakłady tapicerskie produkujące meble. Zainteresowany otrzymał ofertę z odlewni pianki w Polsce zakupu pianki sklasyfikowanej wg. PKWiU 38.11.55.0 jako odpady z tworzyw sztucznych, która na fakturach sprzedaży ma być określona przez dostawcę wg stawki NP.

W związku powyższym Podatnik zwrócił się z pytaniem, czy w związku z dalszą odsprzedażą pianki, która zostaje poddana w zakładzie obróbce w postaci cięcia (na półwałki, płyty, formatki, granulat do poduszek itp.) podlega ona dalszej odsprzedaży wg. stawki NP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też Podatnik ma naliczyć podatek VAT 23%.

Zdaniem Podatnika, w przypadku odsprzedaży pianki, której forma nie zostanie zmieniona, nie będzie podlegać obróbce, powinna być sprzedawana wg. stawki NP. z dopiskiem na fakturze: „Towar nie podlegał obróbce” oraz z podaniem art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w części opisowej towaru wraz z podaniem PKWiU 38.11.55.0.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Natomiast załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje:

  • ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
  • ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
  • 38.11.51.0 – odpady szklane,
  • 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe,
  • 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych,
  • 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
  • 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
  • ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

  1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
  2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
  3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Przepisy powyższe wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

  1. nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
  2. dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
  3. dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
  4. dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy złomu nie powinni rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

W zależności, czy pianka będzie podlegała obróbce, czy też nie, jest produktem po przerobie lub pozostaje w pierwotnej.

W związku z powyższym sprzedaż odpadów produkcyjnych niepodlegających obróbce zaklasyfikowanych przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 38.11.55.0, będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, po spełnieniu warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Tym samym Wnioskodawca dokumentując dostawę tych towarów, winien wystawić fakturę, zgodnie z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia nie wykazując stawki, kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Końcowo należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Wskazuje się, że tut. Organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Podatnika klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowanie wskazane przez Podatnika w opisanym zdarzeniu przyszłym jest prawidłowe.

Zobacz szkolenie: