Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwróciła się Spółka, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT i dokonuje sprzedaży towarów pochodzenia nieunijnego (m.in. Chin) ze składu celnego znajdującego się na terytorium RP do krajów niebędących członkami Unii Europejskiej. Sprzedawane towary nie są dopuszczane do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, są obejmowane procedurą składu celnego, a następnie w procedurze tranzytu wywożone są z obszaru celnego UE.
Spółka zadała pytanie, czy sprzedaż towarów ze składu celnego do krajów pozaunijnych podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Zdaniem Spółki, sprzedaż towarów ze składu celnego poza granice Unii Europejskiej nie powinna być uwzględniona w ewidencji prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług jako sprzedaż niepodlegająca przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT import towarów rozumiany jest jako przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Dodatkowo z art. 19 ust. 7 ustawy wynika, iż obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego. Natomiast, jeśli import towarów objęty jest procedurą składu celnego i nie powstaje dług celny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jego wymagalności. Zestawienie powyższych przepisów pokazuje, że przywóz towarów na terytorium Polski, przy spełnieniu pewnych założeń, nie jest czynnością opodatkowaną. Ustawodawca uznał omawiane wprowadzenie towaru za neutralne podatkowo, jako czynność, która nie prowadzi do konsumpcji na terytorium kraju rozumianej jako nabycie towarów niekrajowych i wprowadzenie ich na terytorium kraju. Niekonsumpcyjny charakter objęcia towaru procedurą składu celnego uzasadnia wyłączenie powstania obowiązku podatkowego od towarów nią objętych. Analogicznie, wyprowadzenie towaru ze składu celnego do kraju trzeciego (niebędącego członkiem UE) nie powinno podlegać przepisom ustawy o VAT. Skoro zgodnie z art. 19 ust. 9 ustawy o VAT wprowadzenie towaru do składu celnego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w kraju, nie ma również podstawy ku temu, aby uznać sprzedaż towaru objętego procedurą składu celnego do państw trzecich za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Zdaniem Spółki na gruncie przepisów ustawy o VAT ten sam towar nie może być uznawany za nieopodatkowany przy jego nabyciu oraz opodatkowany w przypadku jego zbycia w sytuacji gdy obrotu towarów dokonuje podatnik niepodlegający zwolnieniu od podatku.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Spółdzielni za nieprawidłowe. Z dniem 1 maja 2004 r. terytorium Polski stało się częścią obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej. Skład celny jest instytucją stanowiącą jeden z elementów wspólnotowej procedury celnej.
Na mocy art. 98 ust. 1 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), zwany dalej WKC, w składzie celnym można umieszczać towary niewspólnotowe oraz wspólnotowe.
Stosownie do art. 98 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.
Stosownie do art. 99 WKC, skład celny może być składem publicznym lub składem prywatnym. „Skład publiczny” oznacza skład celny, z którego może korzystać każda osoba w celu składowania towarów; „skład prywatny” oznacza skład celny przeznaczony do składowania towarów przez prowadzącego skład. Prowadzącym skład jest osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego. Korzystającym ze składu jest osoba związana zgłoszeniem objęcia towarów procedurą składu celnego lub osoba, na którą przeniesiono prawa i obowiązki tej pierwszej osoby.
Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (…). Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak terminu „terytorium Rzeczpospolitej Polskiej”. W tej sytuacji konieczne jest odwołanie się do innych przepisów, regulujących przedmiotową kwestię, a w szczególności do ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1944 ze zm.). Brak ustawowej definicji terminu „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” pozwala bowiem na uznanie, iż ustawodawca posługuje się tym pojęciem w znaczeniu określonym w innych normach prawnych.
Art. 1 ustawy stanowi, że granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielającą terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego.
Obszary, nad którymi Rzeczpospolita sprawuje swoje zwierzchnictwo – w rozumieniu tej ustawy – to jej terytorium.
Tym samym skład celny, w świetle powołanej wyżej definicji terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest traktowany jako terytorium kraju. Przywóz towarów z krajów trzecich do składu celnego znajdującego się na terytorium Polski, pomimo tego, iż towary te objęte są procedurą składu celnego, powoduje, że towary te znajdują się na terytorium kraju – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
W cyt. ustawie nie przewiduje się szczególnych uregulowań w rozliczaniu transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie celnym, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się składu celnego eksterytorialnie. W konsekwencji, dostawę towarów w obrębie składu celnego należy uznać za dokonaną na terytorium kraju. Podlega ona tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnej sprzedaży.
W związku ze sprzedażą i wywozem towarów ze składu celnego poza terytorium Unii Europejskiej należy zauważyć, iż zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
- eksport towarów;
- import towarów;
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:
a. dostawcę lub na jego rzecz, lub
b. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu, służących do celów prywatnych.
Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar:
- jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub
- gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.
Co do zasady więc, sprzedaż towaru ze składu celnego na rzecz podmiotu z kraju spoza Unii Europejskiej, w zależności od podmiotu dokonującego jego wywozu, stanowi eksport bezpośredni lub eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.
Wskazać jednak należy, iż aby daną transakcję uznać za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące warunki:
- ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ww. ustawy,
- w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
- wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
W analizowanym przypadku Spółka dokonuje sprzedaży towarów pochodzenia nieunijnego ze składu celnego znajdującego się na terytorium RP do krajów niebędących członkami Unii Europejskiej.
Mając na uwadze powyższe informacje oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że dokonywana przez Spółkę transakcja sprzedaży towarów ze składu celnego poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli spełnia warunki wynikające z powołanego przepisu, wypełnia dyspozycję dostawy eksportowej w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Tym samym stanowisko Spółki jest nieprawidłowe. Odnosząc się natomiast do argumentacji Spółki należy zauważyć, że w świetle powyższych przepisów opodatkowanie czynności wyprowadzenia towaru ze składu celnego nie jest uzależnione od opodatkowania bądź nieopodatkowania tym podatkiem uprzedniego wprowadzenia danego towaru do składu celnego. A zatem okoliczność, że wprowadzenie towarów do składu celnego jest czynnością nieopodatkowaną nie ma znaczenia dla sprawy.
Aktualna promocja: